Mijn portret van een sneeuwmakaak leverde me afgelopen weekend een eervolle vermelding op in de natuurfotowedstrijd van het Montier Festival Photo in Frankrijk 🙂 In dit blog lees je hoe deze foto tot stand kwam en zie je ook andere foto’s van Japanse sneeuwmakaken die ik tijdens deze reis maakte.
Sneeuwmakaken
Begin dit jaar reisde ik met Jasper Doest naar Japan om sneeuwmakaken te fotograferen. Een bijzondere reis. Vooral omdat er – toen we aankwamen – geen sneeuwvlok te zien was in het gebied waar normaal gesproken rond die tijd een flink pak sneeuw ligt. Ai… daar had ik me toch een andere voorstelling van gemaakt.
Maar niet getreurd, de makaken waren er wel 🙂 Dus direct aan de slag om mijn eerste ervaring op te doen met het fotograferen van apen. En dat viel nog niet mee. Ik ben gewend dat mijn onderwerp – natuur en landschap – redelijk stil staat, maar daar hadden die apen duidelijk geen boodschap aan.
De volgende ochtend werd ik wakker in een compleet andere wereld. Het had flink gesneeuwd die nacht en het was ook bepaald nog niet klaar met sneeuwen. We kregen die dag alles van lieflijk neerdwarrelende sneeuwvlokjes tot een flinke sneeuwstorm.
Makaken warmen op in de warme bron tijdens een heftige sneeuwbui.
Net mensen
Na enkele uren begon ik een aantal apen te herkennen. Hierdoor realiseerde ik me dat dit niet alleen een groep apen is, maar een groep die bestaat uit verschillende individuen. En elk van die individuen heeft zo zijn eigen gewoontes en toont zijn eigen emoties. Net als dat bij mensen het geval is.
De warme bron in Jigokudani Yaen-koen geeft de makaken de mogelijkheid om even lekker op te warmen. Maar niet alle apen mogen er zomaar in, dit gebeurt via hiërarchische regels binnen de groep. Dat opwarmen lijkt me heerlijk, maar om er dan weer uit te komen, brrr… De makaken lijken er echter geen last van te hebben.
Tijdens een van de fikse sneeuwbuien maakte ik het genoemde portret. Deze makaak zat rustig in de warme bron. Soms even met z’n ogen dicht te soezen en dan weer om zich heen kijkend. Ik koos het moment waarop hij recht in de lens keek.
Deze foto kreeg een eervolle vermelding in de natuurfotowedstrijd van het Montier Festival Photo in Frankrijk.
Om de vallende sneeuwvlokken te laten zien, stelde ik een ik sluitertijd van 1/25 s in. Tijdens deze bui gaf dat mooie strepen. Verder maakte ik gebruik van diafragma f/11 en ISO-waarde 2000. Met een brandpuntsafstand van 200 mm kon ik een compositie maken waarop alleen dit individu te zien is met het omringende water waar hij in zit.
Tja, en na korte tijd fotograferen in zulke omstandigheden dan ziet je camera er zo uit…
Zo ziet je camera er na korte tijd in een sneeuwbui uit.
Rustig, of toch niet?
Op een wat rustiger moment, wat het weer betreft althans, zaten deze apen elkaar te vlooien in een treintje.
Deze sneeuwmakaken vlooien elkaar in een treintje.
Maar rustig is het in de week dat ik er was niet geweest. Deze foto maakte ik op een willekeurig, niet al te druk moment. Het geeft je een indruk van de grote hoeveelheid mensen die ook de apen willen zien. De apen zijn daar echter niet om ons te vermaken en lijken zich gelukkig van de mensenmassa’s niet zoveel aan te trekken.
Wie kijkt er eigenlijk naar wie?
Winters
Met het winterse uiterlijk van het gebied is het gedurende de week wel goed gekomen. Deze makaak is op zoek naar eten in de sneeuw.
Sneeuwmakaak op zoek naar eten.
Dit beeld maakte ik later in de week tijdens een stevige bui. Ditmaal gebruik makend van een flitser.
Spelen met de creatieve mogelijkheden van een flitser.
En zo zie ik er dan uit als ik bezig ben…
Dit ben ik in actie. Foto gemaakt door Marjo Bouwsma.
En tot slot kon ik het natuurlijk niet laten. Ik maak nu eenmaal graag foto’s van landschappen. Deze keer inclusief makaak 🙂
Sneeuwmakaak in het landschap.
Wat vond je ervan?
Ik ben benieuwd wat je van de foto’s in dit verhaal vindt! Wat spreekt je aan, of wat stoot je juist af? Laat het hieronder even weten.
Ken je nog iemand die dit artikel interessant vindt? Stuur het dan door, of deel het via je social media. Thanx!
mooi werk
Hi Motorwybe,
Bedankt voor je nuttige vraag.
De nieuwe draadontspanners hebben een stekkertje aan het eind dat je ergens in je toestel kunt steken.
Meestal aan de zijkant.
Op die manier heb je dus direct contact met de camera, zonder dat je batterijen nodig hebt.
Hartelijke groeten,
Toine
Dankjewel, Dick!
Bijzondere reis en buitengewone omstandigheden. Je hebt daar mooi gebruik van gemaakt. Foto’s zijn echt bijzonder mooi. Daar feliciteer ik je mee. Vooral zo doorgaan. Zo blijf je ook een inspiratiebron voor anderen.
Hoi Kees,
Bedankt voor je lovende reactie.
Dat je me ziet als een bron van inspiratie, ervaar ik als een heel groot compliment 🙂
Hartelijke groeten,
Toine
Prachtige foto’s Toine en gefeliciteerd met je eervolle vermelding, proficiat!
Dankjewel, Marga!
Mooie reportage maar voor 8 euro heb je een slr camera paraplu clip voor op je tripod kun je de camera en jezelf beschermen tegen regen of sneeuw blijft je lensglas ook mooi droog.
Dankjewel, Richard!
Leuke suggestie ook.
Wellicht handig voor een wat rustiger situatie.
Hier was je al blij als je een goed plekje kon bemachtigen en er een statief kwijt kon.
Ik heb dus ook veel uit de hand geschoten.
Heb jij ook ervaring met zo’n paraplu-clip en wind?
Fijn weekend!
Toine
Met rustige wind gaat het wel, wat prettig is dat je rustiger kan voorbereiden op de composities.
Sneeuw en regen kan best lastig zijn doordat het snel je blikveld en beleving verkleint.
Maar je hebt genoten en ons laten genieten van je wonderlijke avontuur. Ga vooral zo door
dikke pluim.
Dankjewel 🙂