Gisteren kreeg ik een mailtje van een vriend met een link naar een artikel.
Hij dacht dat het wel iets voor me was.
En hij sloeg de spijker op z’n kop.

Wat een cool artikel!
En dan met name letterlijk.

Als je me al wat langer volgt, weet je dat ik gek ben op de IJslandse natuur.
En op fotografie natuurlijk.

Wat je misschien niet weet is dat ik het ook heel leuk vind om dingen zelf te maken.
Die vriend ken ik bijvoorbeeld van een cursus boekbinden, die we jaren geleden volgden.
En waar ik mijn eerste zelf-gebonden fotoalbum maakte.

Maar goed, dat artikel gaat dus over een man die het leuk vindt om zelf vreemde cameralenzen te maken.
Zijn droom was om een lens te maken van ijs.

Want als glas licht kan bundelen, dan zou ijs dat toch ook moeten doen?
Althans dat was zijn hypothese.

Daarvoor reisde hij af naar IJsland.
Zodat hij gebruik kon maken van het pure 10.000 jaar oude gletsjerijs.

In de maanden voorafgaand aan zijn reis maakte hij zelf een camerabody met behulp van een 3D-printer.

Om de ijslens te kunnen maken, paste hij een Japanse cocktail-ijsballen-maker aan.
Hiermee kon hij vervolgens het ijs in een halve bol vormen tot een optische lens.

Dit deed hij vervolgens op het strand in IJsland.
Het kostte 45 minuten om één lens te maken.
De eerste vier exemplaren braken…

Na vijf uur experimenteren stond hij op het punt om op te geven.
Maar bij de vijfde poging lukte het uiteindelijk toch!

Hij maakte vervolgens een aantal foto’s en een filmpje, die je via deze link kunt zien.

De levensduur van een deze ijslens is ongeveer 1 minuut.
Daarna is hij alweer gesmolten.

Wat de man, Mathieu Stern, zelf over zijn project te zeggen heeft?

Now if people asks me “Are you happy with the result? It’s a bunch of blurry photos !?”, my response would be: “this project is a scientific, artistic and poetic project, I never imagined the result would look like the photos that comes from an ultra modern lens, but I was amazed by the strange beauty of the images I made with the first ever 10 000 year old lens.”

This is not a project for everyday photography, it was an adventure and a bet that when you have a crazy hypothesis, you should do everything to experiment it in the field.

Ik vind het supercool dat iemand zijn droom uitwerkt tot een project.
En vervolgens dit plan gaat testen, bijstellen en opnieuw testen.
Net zo lang totdat het lukt.

En als je dan uiteindelijk ook nog eens toffe foto’s kunt maken.
Dan is het experiment wat mij betreft helemaal geslaagd 🙂

Waar de ijslens me aan deed denken

Zelf heb ik ook regelmatig gefotografeerd op dezelfde plek waar de ijslens is gemaakt.
En deze foto vond ik wel toepasselijk bij dit verhaal.

IJsschots in de branding, gefotografeerd met 4 s, f/11, ISO 100, een brandpuntsafstand van 200 mm en een big stopper (10 stops) grijsfilter.

Dit is een lange sluitertijdopname van vier seconden.
Ik gebruikte de lange sluitertijd om de overgang tussen zee en strand te laten verdwijnen.
Waardoor de speling van het zonlicht door het ijs en de reflectie ervan in het water duidelijker in de foto naar voren kwam.

Deze plek is trouwens ook een van de vele toplocaties die ik bezoek tijdens de fotoreis “IJs en noorderlicht in IJsland”.

Heb je zin om met me mee te gaan, dan vind je hier meer informatie over deze reis:
http://www.fotograferenindenatuur.nl/workshops/ijs-en-noorderlicht-ijsland/

Fijne zondag!

Toine