Fotograferen in de Natuur

verwondering leren omzetten in foto's met een wow-gevoel
fotograferen in de natuur

Daar! Vanuit het autoraam zag ik ze. En ditmaal vlakbij ons huis.

Gisteren waren we onderweg terug na ons wekelijkse rondje boodschappen in de stad. We reden langs een veld vol met prachtige bloemen. Een soort die ik hier nog niet had gezien.

Ze stonden naast een meertje op een plek die niet makkelijk toegankelijk was. Ik was nieuwsgierig, maar we konden op dat moment niet stoppen om de mogelijkheden te verkennen.

Maar nu bleken ze ook bij ons in de buurt te staan. Dus vanochtend toen ik onze zoon naar school had gebracht, zag ik mijn kans schoon. Ik ging op jacht naar die bloemen, gewapend met m’n iPhone 😉

Na een stukje gelopen te hebben, zag ik ze. Ze stonden een meter of 15 van de weg af. Ik ging het hellinkje naast de weg naar beneden en sprong over het water.

Ik verwachtte te landen op mos en dat deed ik ook, alleen zakte m’n voet met mos en al een paar centimeter naar beneden het water in. Gauw zette ik nog een paar passen om op hoger gebied te komen.

Ik keek naar beneden en zag dat de situatie “op het randje” was. Het randje van m’n schoen wel te verstaan. Ik heb van die schoenen waarvan de eerste 10 cm van plastic zijn en daarboven zijn ze van stof.

Langzaam voelde ik een koud straaltje water m’n rechter schoen in lopen. En die bloemen stonden alleen nog maar dieper…

Even flitste het door m’n hoofd dat ik als de wiedeweerga terug moest. Maar m’n nieuwsgierigheid was groter dan m’n drive om droge voeten te houden 😉

Ik stond duidelijk dieper in het water dan het randje van m'n schoenen ;)

Tot halverwege m’n kuiten in het water. Net iets dieper dan het randje van m’n schoenen 😉 Fotograaf: Toine Westen.

Dus ik waadde verder om bij de bloemen te komen, zodat ik ze kon bekijken en fotograferen. Fijn dat ik bekend ben met de Wim Hof methode, want ondertussen stond ik tot halverwege m’n kuiten in het water!

Waterdrieblad, prachtige bloemen in het moeras op Lofoten

De bloemen die me het moeras in lokten: waterdrieblad.
Fotograaf: Toine Westen.

Terwijl ik lekker bezig was, hoorde ik een bekend geluid: het “kwekken” van een moerassneeuwhoen. Maar wat me enorm verbaasde, is dat hij op maar een paar meter van mij vandaan landde en z’n eigen plan trok aldaar. Want meestal zijn moerassneeuwhoenders vrij schuw.

Niet veel later begon het naast me te zoemen. Een hommel ging van bloem tot bloem. En ook andere kleine beestjes vlogen af en aan.

Waterdrieblad in het moeras.

De bladeren van waterdrieblad; je snapt waar de naam vandaan komt…
Fotograaf: Toine Westen.

Ik vind het altijd zo fijn, dat als ik in m’n eentje op één plek zit of sta en helemaal in tune ben met de natuur, dat dan de dieren om me heen zich niets meer van mij aantrekken. En ieder z’n eigen gang kan gaan.

De rust, het gevoel van een zijn met de natuur, daar word ik heel gelukkig van 🙂

En ik heb natuurlijk even opgezocht wat voor bloemen dit zijn: de bloeiwijze van waterdrieblad. Een waterplant die ik hier vorig jaar ook al had zien staan, maar die al uitgebloeid was toen wij op Lofoten aankwamen. Weer wat geleerd!

Fijne dag,

Toine

 

P.S. Dat gevoel van verbonden zijn met de natuur, dat herken ik van verschillende momenten waarop ik noorderlicht zag. Sterker nog, een van die ervaringen heeft de loop van mijn leven veranderd.

Dat verhaal vertel ik vanavond. En dan leg ik ook uit hoe je de magie van het noorderlicht in je foto’s kunt vastleggen. Nieuwsgierig? Via deze link kun je jezelf gratis aanmelden:
https://www.fotograferenindenatuur.nl/webinar/