Fotograferen in de Natuur

verwondering leren omzetten in foto's met een wow-gevoel
fotograferen in de natuur

Een paar jaar geleden ging ik met twee bevriende fotografen op pad in IJsland. Of ik zin had om te gaan fotograferen in een ijsgrot. Of ik zin had?!? Natuurlijk! Dat stond namelijk al een tijdlang op mijn wensenlijst…

Onze gids reed ons met de 4×4 naar de voet van de gletsjertong. Het laatste half uur reden we in de stromende regen over een hobbelig pad met rivierdoorsteken. Vervolgens nog een paar honderd meter lopen met de fotospullen. Maar daar was het dan, de ingang van de ijsgrot.

Verrassing!

Om de grot te kunnen bereiken moest je eerst door een soort ijstunnel. En niet zomaar een tunnel. Met een smeltwaterstroom tot halverwege je kuiten, dus je zag niet waar je je voeten zette. En zo laag dat je gebukt moest lopen om je hoofd niet te stoten tegen het ijs.

Nu had ik het geluk dat ik niet zo groot ben, want ik kon als enige m’n rugzak op m’n rug houden. De rest moest hem onder z’n buik vasthouden.

Maar na enkele tientallen meters werden onze inspanningen beloond. We kwamen aan in de ijsgrot. Wow, wat een ervaring!

Overal ijs om je heen. Die overweldigende kleur blauw. Nergens tekenen van menselijk ingrijpen. Het idee dat je je ónder een gletsjer bevindt. De kracht van de natuur. Zo indrukwekkend! En tegelijkertijd voelde ik me zo nietig…

En waar te beginnen met fotograferen? Alles is mooi!

De gids vertelde dat hij de ijsgrot de naam “Aurora cave” (= Noorderlichtgrot) had gegeven. Hij liet een stuk van het “dak” van de grot zien. Door het spel van het licht dat door het ijs drong, leek het net of je naar het noorderlicht keek. Werkelijk magnifiek. Ik wist direct dat dit een van de plekken was waar ik foto’s van wilde maken.

Maar dat bleek nog niet zo eenvoudig. Om de compositie te kunnen maken die ik in m’n hoofd had, moest ik een behoorlijk eind naar de wand toe, waar het dak aanzienlijk lager was.

Daar zat ik dan: met m’n helm tegen het ijs boven me en hurkend met m’n billen in de smeltwaterstroom onder me… Heel blij met de lieslaarzen die we van de gids te leen hadden en m’n regenbroek.

Want ik kan je één ding vertellen, zo’n smeltwaterstroom is best fris 😉

Maar het leverde wel wat op. Want dit was het resultaat:

De Aurora Ice Cave met een smeltwaterstroom onder een gletsjer in IJsland.

Een smeltwaterstroom gaat door de “Aurora cave”, onder de Breiðamerkurjökull gletsjer in IJsland. Deze foto ontving een eervolle vermelding bij de Amerikaanse natuurfotowedstrijd Big Picture. Fotograaf: Toine Westen.

Ik ben super dankbaar dat deze foto in 2016 een eervolle vermelding kreeg in de Amerikaanse natuurfotowedstrijd: Big Picture Natural World Photography Competition.

Wat was dat een ervaring. Ik voelde aan alles dat ik meer wilde weten over gletsjers. En op de terugweg sprak ik met de gids af om het jaar daarna een gletsjertocht over de gletsjer te maken. En een andere ijsgrot te bezoeken.

Zo gezegd, zo gedaan. Een jaar later liep ik met dezelfde gids richting de gletsjer. Op een gegeven moment vroeg hij me of ik die plek herkende. Dat was niet zo en hij vertelde me dat dit exact de plaats was waar ik het jaar ervoor had staan fotograferen.

En dit was mijn uitzicht:

Uitzicht op de gletsjer in de verte vanaf de plek waar de smeltwaterstroom liep.

Een jaar later: het enige dat nog van de gletsjer te zien was vanaf deze plek, was het smalle randje links bovenin de foto. Fotograaf: Toine Westen.

De gletsjertong was nergens te bekennen. En de gids vertelde me dat de gletsjer zich in dat jaar 500 meter had teruggetrokken. In plaats van de gemiddelde 90 meter per jaar.

Dat was het moment dat ik besloot dat ik met mijn fotografie de kwetsbaarheid van de natuur in beeld wil brengen. Samen met de schoonheid ervan. En dat ik die beelden met anderen wil delen. In de hoop dat ook zij die schoonheid zien en de natuur beschermen.

Ik wens je een mooie avond!

Toine

P.S. Misschien volg je me net, of misschien al jaren. Ik ben heel benieuwd welke fotografietip, welk beeld of verhaal je het meest geraakt heeft. En vooral ook waarom. Ik lees het graag in de comments hieronder!