Ik knipperde twee keer met m’n ogen en toen was er een heel seizoen voorbij.

De herfst. De tijd van oogsten.

Begin van dit najaar trok ik er regelmatig op uit met m’n foerageermand. Lekker struinen door het bos en over de open vlaktes. Het geeft me net zo’n gevoel als bij fotograferen. In contact met de natuur en met mezelf. Helemaal in de flow, m’n ogen laten dwalen. Op zoek naar een mooi plaatje of smakelijke bessen in dit geval 🙂

Het begon met de bosbessen. Heerlijk om vers te eten, jam van te maken of te drogen om ze op een later moment te kunnen verwerken. Daarna de vossebessen, die hier op Lofoten in groten getale groeien en die bijvoorbeeld heel lekker zijn in een warme saus bij het eten.

Vervolgens ging ik naar Nederland voor de herfstweek van de opleiding Jaarrond eten uit de natuur, die ik dit jaar volgde. We leerden welke wortels van wilde planten te eten zijn. En het herkennen van eetbare en giftige paddenstoelen. We kookten met elkaar en bereidden onze maaltijden met alleen dat wat we tijdens die week en de weken daarvoor zelf verzameld hadden.

Ik had gedacht dat we best goed zouden eten en geen honger zouden hebben, maar dat het zó lekker zou zijn had ik niet verwacht. We aten krachtige bouillon, tamme kastanjes, verschillende soorten paddenstoelen, wortels in een rijke saus, warme groenten, frisse salade en taart.

En behalve dat elke hap een ware smaakexplosie was, zag het er ook nog eens fantastisch uit met de vele kleuren en eetbare bloemen als garnering. Wat voel ik me dankbaar voor de rijkdom die de natuur ons biedt!

Na een paar weken in Noorwegen bij m’n gezin te zijn geweest, vertrok ik opnieuw naar Nederland. Want van hieruit vertrokken mijn deelnemers en ik voor een fotoreis naar IJsland.

De weersverwachtingen logen er niet om. Maar IJsland zou IJsland niet zijn, als het weer niet elk uur verandert. We hebben van alles meegemaakt, van windkracht 11 tot windstil, regen en sneeuw, dramatische wolkenluchten en een blauwe hemel met een vrolijk zonnetje.

Vrijwel alle nachten waren flink bewolkt, maar tijdens de enige heldere nacht werden we getrakteerd op schitterend noorderlicht. Dat voelt toch altijd als de kers op de taart tijdens zo’n reis!

Eenmaal terug in Nederland had ik nog het afsluitende weekend van Jaarrond eten uit de natuur en inmiddels ben ik drie weken geleden weer aangekomen in Noorwegen. En, màààn, wat een verschil met daarvoor.

Zonnezuil op de kortste dag van het jaar: de winterzonnewende waarop we de terugkeer van het licht vieren. Foto gemaakt op 21 december 2021, Lofoten, Noorwegen. Fotograaf: Toine Westen.

Voordat ik vertrok, scheen overdag het zonnetje nog – als het geen bewolkte dag was natuurlijk 😉 Toen ik terugkwam was de zon inmiddels achter de bergen verdwenen. En sinds 6 december komt de zon hier zelfs helemaal niet meer boven de horizon!

Dat betekent overigens niet dat het helemaal donker is overdag. Vandaag hadden we “licht” zo tussen 10:30 en 13:30 en het uur daarvoor en erna nog schemer. Voor je besef van tijd is het wel prettig dat het toch gewoon dag wordt, al is het maar kort.

Hierboven zie je hoe licht het vandaag overdag ongeveer was op het lichtste moment, zo rond twaalven. Er was toen een zonnezuil zichtbaar. Dat is een verticale lichtzuil, die ontstaat doordat het zonlicht reflecteert tegen ijskristallen in de lucht erboven. En onderstaande foto maakte ik met het allerlaatste licht van de dag, rond kwart voor drie.

Het laatste licht van de dag tijdens de winterzonnewende op Lofoten.
Fotograaf: Toine Westen.

Vandaag is de winterzonnewende en is het dus de kortste dag. Vanavond vieren wij daarom ook de terugkeer van het licht, want vanaf nu gaan de dagen weer lengen 🙂

Ik wens jou ook een mooie winterzonnewende en alvast fijne feestdagen en schitterend licht in het nieuwe jaar!

Liefs,

Toine