De afgelopen weken waren intensief. Een paar weken nadat de scholen werden gesloten, merkte ik dat ik een steeds korter lontje kreeg.

Als je thuis werkt, zoals ik, kun je eigenlijk altijd doorwerken. Opeens kwam daar het thuisonderwijs bij. En vielen alle clubjes weg.

Onder schooltijd had ik eigenlijk geen momenten meer waarop ik een gedachtentrein helemaal af kon maken. Vanwege – overigens zeer terechte – vragen over het schoolwerk werd mijn concentratie steeds onderbroken.

En buiten schooltijd vielen zowel de sportmomenten van mijn zoon weg, als ook mijn eigen creatieve avond bij een vriendin. En daarmee dus ook mijn ontspannen rustmomenten.

Ondertussen knaagde het. Ik kreeg het werk niet af dat ik graag wilde. En door het gebrek aan concentratie en flow, stond ook mijn creativiteit op een laag pitje.

Langzamerhand kreeg ik het gevaar dat op de loer lag in de gaten.

Ik ontspande niet meer.

Toen ik dat eenmaal in de smiezen had, besloot ik om ’s ochtends vroeg te gaan wandelen. Vóór schooltijd. Terwijl het nog lekker rustig is buiten en je hooguit een eenzame wandelaar tegenkomt die zijn hond aan het uitlaten is.

Daar knapte ik een partij van op, zeg.

Tijdens die wandeling kon ik mijn gedachten gewoon even laten gaan. Mijn creativiteit begon weer te borrelen. Oplossingen voor vraagstukken vielen me in.

En ik begon weer foto’s te maken. Want de lente is ondertussen natuurlijk losgebarsten.

Op de dagen dat mijn man ook gezellig een rondje mee liep, konden we gewoon een gesprek voeren. Zonder onderbroken te worden. Heerlijk.

Heerlijk ontspannen door het jonge beukenblad in het bos te fotograferen.

Doordat ik de dag nu ontspannen begon, kreeg ik overdag meer werk verzet. Thuis ontstond ondertussen ook iets meer ritme in de nieuwe schoolstructuur, waardoor mijn zoon zelfstandiger kon werken. Dat hielp natuurlijk ook mee.

En doordat ik meer werk af kreeg, voelde ik me ’s middags na schooltijd minder schuldig. Waardoor ik met veel meer plezier gezellige dingen met m’n zoon kon doen.

Een opwaartse spiraal.

Dit maakt voor mij opnieuw duidelijk hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen. En je steeds weer af te vragen wat je op dat moment nodig hebt. En dat dan ook te regelen.

Eén van de manieren waarop ik kan ontspannen is door te gaan fotograferen, het liefst in de natuur. Wat ik nodig had, was het inzicht om voor mezelf wat ik-tijd vrij te maken. Zodat ik ook echt in alle rust foto’s kon maken.

Wat heb jij in deze tijd nodig voor jouw fotografie?

Op welk gebied zou je graag hulp van mij krijgen om een volgende stap te zetten in jouw fotografische ontwikkeling?

A. De werking van je camera en het handmatig instellen ervan.
B. Bewust leren kijken en composities maken.
C. Creatieve technieken.
D. Het gebruik van filters voor landschapsfotografie.
E. Opslag en nabewerking van je foto’s.
F. Ander onderwerp, namelijk: …

Ik ben heel benieuwd waar jij graag mee aan de slag zou gaan. En je zou me een groot plezier doen door even een reactie te sturen op dit bericht.

Zou je in je antwoord willen zetten over welk onderwerp je graag meer zou willen leren (A t/m F)? En wat jouw meest prangende vraag is over dat onderwerp?

Alvast bedankt!

Toine